Vorige week bereikte het Europees Parlement een consensus over een document over virtuele valuta. Dit nieuws werd breed uitgemeten door verschillende media op hun websites, waarin werd gesteld dat een anonieme crypto-portemonnee als illegaal werd beschouwd. Dit wil zeggen dat je dus je casino coins niet op een hardware wallet kan zetten zonder dat deze niet onder jou naam staat geregistreerd. Maar klopt dit wel?
Gevolgen uitspraak hardware wallets
Dit bericht veroorzaakte opschudding en paniek onder talloze houders van cryptocurrency. Ten eerste moeten we de onzekerheid wegnemen voordat we hier dieper op ingaan. Het is niet illegaal voor iemand om zelfbeheersing uit te oefenen. Het gebruik van hardware wallets bij de opslag van cryptocurrency is volkomen legaal. Dus Ledger, Trezor, Coolwallet al deze wallets waarbij je je niet registreert zijn nog bruikbaar en legaal Software wallets worden overigens niet als illegaal beschouwd.
Overdrachten in en uit zelfbeschikking zijn niet verboden
Feit is dat er een breder financieel pakket is waar met alle partijen in de kamer aan wordt gewerkt. AMLR, de Anti-Money Laundering Regulation, maakt deel uit van dit pakket en wordt in deze presentatie genoemd. Houd er ook rekening mee dat dit geen cryptocurrency-wet is. Het is niet alleen gericht op digitale activa, maar omvat alles wat verband houdt met het witwassen van geld, inclusief financiële instellingen en dienstverleners op het gebied van cryptocurrency.
Anonieme wallets voor cryptobedrijven is taboe
Het wetsvoorstel schrijft de verstrekking van anonieme portemonnees door cryptobedrijven voor. Kort gezegd: net zoals een bank aan niemand een anonieme bankrekening kan verstrekken, kan een cryptobedrijf aan niemand anonieme portemonnees aanbieden. Bovendien moeten bedrijven ook de anonimiteit bevorderende instrumenten zoals privacyymunten en mixers vermijden, terwijl ze de ontvangende transacties nauwlettend volgen. Het gebruik van anonimiteit is een bewijs van de noodzaak van verder onderzoek.
De nieuwe regels zijn niet van toepassing op dienstverleners die geen controle hebben over de gelden van hun klanten. Leveranciers van software- en hardwarewallets worden bijvoorbeeld ook als vrijgesteld beschouwd op grond van deze regelgeving